Al zijn we allemaal anders, we zijn allemaal gelijke aan elkaar, op een ander pad met andere lessen. Soms kruisen onze wegen en kunnen we kiezen of we een tijdje met elkaar op willen lopen, samen te genieten en of we van elkaar willen leren. Vroeger als ik boos, verdrietig of geïrriteerd was, lag dat vaak aan de ander.

Nu zeg ik tegen mijn jongens dat het meer iets zegt over mijzelf dan over hen. Wat wist ik dan niet precies, maar dat zocht ik later wel uit. Wat wil er op dit moment ín mij gezien en aangeraakt worden? Wat zegt dit over mij, wat kan ik hieruit leren? Ik heb altijd een keuze hoe te reageren. Ik ben heel wat schaduwkanten van mezelf tegen gekomen afgelopen paar jaar. Vaak speelden emoties een grote rol.

Toen ik ziek werd, en dat een jaartje of wat aanhield, besloot ik niet meer met de massa mee te willen lopen. Het bewustzijn werd nog meer aangewakkerd, het heeft mijn ogen geopend. Nu zie ik dat het mijn leven totaal heeft veranderd. Het enige waar ik op dat moment nog van kon genieten was alles wat fladderde en kroop in mijn tuin of in de nabije natuur. Een merel heeft zeker 5 weken aan een stuk achter in de tuin op een stoel gezeten, af en toe de tijd nemend een wormpje te zoeken, zich  te wassen in een waterbak en dan weer te gaan zitten. Daar zaten we dan, samen. De wereld stond stil, ik stond stil (fysiek), maar de natuur leefde gewoon verder.

De spin die ijverig zijn web spon. De bij, de hommel en de vlinder van bloem tot bloem. De mieren die ijverig door elkaar renden en de slakken in ruste of aan elkaar geplakt, het lieveheersbeestje dat mijn pad kruiste bracht me geluk. Ieder met zijn eigen schoonheid en kwaliteit. En toen was daar plots de duif. De duif die me vergezelde, elke dag weer en nog steeds. Hij pikte van de krentjes, de kersen en de druiven. Neem maar zei ik, ik heb genoeg!

Kinderen en de natuur. Ik word er zo blij van. Ze geven me rust, spiegels en bestaansrecht, omdat we verbonden zijn. En ik geef hen mijn oprechte aandacht en liefde. Dat is best een titel waard. Maar voor mijn hart is dat niet nodig.